پلاستی سایزر: چگونه گرید مناسب برای پلاستیک ها را انتخاب کنیم؟

پلاستی سایز کردن فرآیندی ااست که طی آن محصول پلاستیکی نهایی انعطاف پذیرتر می شود.

با ترکیب نوع و مقدار پلاستی سایزمناسب، می توانید فرمولاسیون خود را تغییر دهید.

از این رو، انتخاب پلاستی سایز مناسب برای یک کاربرد خاص، بسیار مهم است.

این فرآیند می تواند هم به صورت داخلی و هم به صورت خارجی انجام شود. در ادامه تصویری از انواع پلاستی سایز کردن نشان داده می شود:

پلاستی سازی داخلی

یک پلیمر را می توان با اصلاح شیمیایی پلیمر یا مونومر، به صورت داخلی پلاستی یا نرم کرد.

این کار انعطاف پذیری محصول را افزایش می دهد.

این شامل کوپلیمریزاسیون مونومرهای پلیمر مورد نظر با tg بالا و مونومرهای پلاستی با tg پایین است، به طوری که پلاستی کننده بخش جدایی ناپذیری از زنجیره پلیمر باشد.

پر کاربردترین مونومرهای پلاستی شامل موارد زیر می شود:

• وینیل استات
• وینیلیدن کلراید

نکته: اما این تکنیک محدود است: هر کوپلیمر فقط برای الزامات انعطاف پذیری خاصی مناسب است.

همچنین، پیچیدگی واکنش می تواند منجر به طولانی تر شدن زمان واکنش و افزایش هزینه ها شود.

موادی که به صورت داخلی پلاستی و نرم شدند، در دماهای بالا وابستگی دمایی و ناپایداری ابعادی نشان می دهند.

پلاستی سازی خارجی

این رایج ترین روش پلاستی سایز و نرم سازی است.

دلیل این امر آن است که پلاستی های مایع کم هزینه، به فرمول سازی در توسعه فرمولاسیون ها آزادی عمل می دهند.

این پلاستی ها بسته به مقدار، از نیمه سخت تا بسیار انعطاف پذیر متغیر هستند.

به عنوان مثال، می توان به استرهایی اشاره کرد که از واکنش اسیدها یا انیدریدهای اسید با الکل ها تشکیل می شوند.

دو گروه اصلی از پلاستی های خارجی وجود دارد:

1. پلاستی سایزر اولیه، افزایش طول، نرمی و انعطاف پذیری پلیمر را افزایش می دهد. آن ها با پلیمرها بسیار سازگار هستند و می توانند در مقادیر زیاد اضافه شوند. به عنوان مثال: تا 50% از دستکش های وینیل از پلاستی ها تشکیل شده اند که pvc را انعطاف پذیر و به اندازه کافی نرم برای پوشیدن می کنند.
2. پلاستی سایز ثانویه، نرم کننده ای است که معمولا نمی توان از آن به عنوان تنها پلاستی در یک پلیمر پلاستی سایزر شده استفاده کرد. پلاستی سایزرهای ثانویه ممکن است سازگاری محدودی با پلیمر داشته باشند و یا دارای فراریت بالایی باشند. آنها ممکن است حاوی گروه های عاملی باشند که به آنها اجازه می دهد پلیمر را در دماهای فرآوری حل کنن یا نکنند.
   پلاستی سایزرهای ثانویه به طور متنوع برای موارد زیر استفاده می شوند:

• کاهش هزینه ها
• کاهش ویسکوزیته
• افزایش حلالیت
• افزایش روانکاری سطوح
• بهبود خواص در دمای پایین

یازه ها زیرمجموعه ای از پلاستی سایزرهای ثانویه هستند.

آنها معمولا با پلاستی سایزرهای اولیه برای کاهش هزینه ها در pvc انعطاف پذیر با کاربرد عمومی استفاده می شوند.

آنها عمدتا روغن های کم هزینه ای هستند که سازگاری محدودی با پی وی سی دارند.

آنها برای کاهش هزینه و در برخی موارد، برای بهبود مقاومت در برابر آتش اضافه می شوند.

نمونه هایی از یازه ها عبارتند از:

• هیدروکربن‌های نفتنیک
• هیدروکربن‌های آلیفاتیک
• پارافین‌های کلردار (مقاوم در برابر آتش) و موارد دیگر

با ما در مایا صنعت همراه باشید.